Vandaag mocht Sandra, ondanks het feit dat ze al een tijdje Statenlid is, haar maidenspeech houden. Ze sprak bij het onderwerp ‘Stikstofopgave en Nationaal Programma Landelijk Gebied’.
Voorzitter,
Het was al weer 3,5 jaar geleden dat ik op campagne was voor de verkiezingen voor de Provinciale Staten. Het was bij mij wat naar de achtergrond geraakt. Tot februari dit jaar, toen ik een telefoontje kreeg met de vraag of ik Statenlid zou willen worden. Ik was verrast en ook meteen enthousiast. Natuurlijk wil ik mij inzetten voor alle inwoners van deze mooie provincie. Vandaag, ook al weer ruim een half jaar na dat telefoontje, sta ik hier.
De ruimte om mee te bewegen
In 1978 kwam ik in de stad Groningen wonen en ruim 40 jaar later voel ik me in Groningen nog steeds op mijn best. De rest van de provincie leerde ik pas op latere leeftijd kennen. We hadden het vroeger niet breed thuis, dus uitstapjes zaten er niet zo in. Maar toen ik aan het werk ging en al helemaal toen ik mijn eerste auto kocht, kwam ik nog eens ergens! Ik weet nog dat ik voor het eerst naar Bourtange ging, zoiets moois, zo dichtbij. Of het praalgraf in het kerkje van Midwolde, dat zag je toch alleen in Italië? Ik ben me er erg van bewust dat ik nu kan genieten van al dat moois, ik hoef niet aan het einde van de maand de eindjes aan elkaar vast te knopen.
Maar helaas zijn er veel mensen die dat wel moeten en een aantal van die mensen spreek ik bijna dagelijks via mijn werk. De afgelopen jaren werk ik bij de sociale dienst, eerst op Het Hogeland en nu in de gemeente Groningen. Ik ben geen kantoortijger, ik kom liever bij de mensen thuis. Want daar ervaar je beter hoe hun leven is en wat voor uitwerking beleid in de praktijk heeft. In 2015 ben ik gestart in de functie van consulent bij de sociale dienst. Daar sprak ik mensen die het financieel erg moeilijk hadden maar ook mensen die weliswaar weinig hadden maar wel tevreden in het leven stonden. Voorzitter, daar moet ik wel bij zeggen dat ik weinig te maken had met mensen die de dagelijkse stress en problemen ervaren als gevolg van aardbevingen en de afwikkeling daarvan.
Maar dit jaar is dat veranderd, een paar grenzen naar het oosten woedt er een oorlog terwijl de gevolgen van een wereldwijde pandemie voor veel mensen nog dagelijks voelbaar zijn. Als de mens lekker in haar vel zit, ontstaat er ook ruimte om mee te bewegen met wat er nodig is en wat er op je af komt. En dat is er nu te weinig.
Bestaanszekerheid en stikstofreductie
De rek lijkt eruit, de bestaanszekerheid staat niet alleen onder druk bij een groep mensen die rond moet komen van een minimuminkomen. Het treft een veel grotere groep, waaronder ook boeren, die direct te maken hebben en krijgen met de stikstofreductiedoelen waar we het vandaag over hebben.
Hoe die reductie er precies uit gaat zien moet nog geregeld worden, en daar zijn velen niet gerust op. Ook bij een heel aantal van hen is de rek er uit. Hoe de afgenomen bestaanszekerheid bij boeren er uit ziet, hebben we hier twee weken geleden in deze zaal kunnen horen en zien.
De Partij van de Arbeid hecht aan bestaanszekerheid. Niet alleen op de korte termijn maar ook op de lange termijn. En hoe wij, met ons allen, nu omgaan met onze omgeving, onze natuur, dat bedreigt diezelfde bestaanszekerheid. Daarom staan wij pal achter de reductiedoelen. Wij denken dat het kan, mits we samenwerken met alle betrokkenen.
Boeren en het versterken van de natuur
We lezen dit ook terug in de brief die voor ligt. Onze provincie gaat met alle betrokkenen om tafel en organiseert manieren om met elkaar het gesprek hierover te voeren. De brief leest als een zware klus die moeilijk maar niet onmogelijk is. We lezen ook een opsomming van aandachtspunten die voorwaardelijk zijn. Zij bepalen in zekere mate de voortvarendheid en de kwaliteit van wat er gedaan moet worden.
En laten we niet vergeten dat er al is begonnen. Het is niet nieuw dat onze natuur aandacht verdient omdat het te lijden heeft onder onze menselijke activiteiten. En in wat er nu al gebeurt, spelen boeren een belangrijke rol in het versterken van onze natuur. Het boeren en de natuur kunnen heel goed samen gaan. Daarom steunen wij de motie ‘Koplopers’ omdat we vinden dat de ultieme samenwerking tussen boer en natuur de biologische-, en kringlooplandbouw is.
Tot slot voorzitter. 3,5 jaar geleden had ik niet verwacht dat ik hier zou staan met de portefeuille stikstof onder de arm, een onderwerp dat toen nog ver van me af stond maar nu mij dagelijks bezig houdt. Ik vind het een eer dat ik hier mag staan als volksvertegenwoordiger en mij mag inzetten voor een brede welvaart in onze provincie Groningen.
